In het noorden van New Hampshire ligt het plaatsje Hart’s Location. Het telt slechts 46 inwoners. Ondanks deze omvang herbergt het plaatsje rond deze tijd meer journalisten dan menig miljoenenstad. Hart’s Location is namelijk het eerste dorpje dat tijdens de eerste echte primary (Iowa is immers een caucusstaat) een uitslag bekendmaakt, simpelweg omdat er zo weinig stemmen geteld moeten worden. En iedereen is natuurlijk reuze benieuwd welke kandidaten de hearts and minds van dit dorpje – dat dit jaar overigens reuze verdeeld is over wie de nominatie verdienen – hebben weten te winnen.
De inwoners van de staat New Hampshire worden verwend. Door de timing van hun voorverkiezing krijgen ze disproportioneel veel bezoekjes (en beloftes) van de diverse kandidaten. Het lokale geniet hier in zekere zin heel eventjes globale belangstelling. Maar de aandacht stijgt de inwoners van New Hampshire niet naar het hoofd. Als ware juryleden werken ze verschillende rallies af van de kandidaten voor hun partij, om te horen waar deze kandidaten voor staan en om hen vragen te stellen. Velen bezoeken zelfs meerdere rallies, want “ach, het is toch om de hoek” (dat zeggen ze ook als het een uur rijden is).
Deze zondag bezocht de groep twee rallies in New Hampshire. Bernie Sanders sprak in onze aanwezigheid aanhangers en twijfelaars toe in een ‘community college’ in Portsmouth (grappig genoeg gelegen aan ‘corporate road’) en Ted Cruz sprak in ons bijzijn in het plaatsje Keene. Die rally maakte de meeste indruk. Je zou niet geloven dat hier de winnaar van de republikeinse caucus van Iowa stond. In de hoek van een troosteloze Mexicaanse eettent in the middle of nowhere, met cowboylaarzen, jeans en nauwelijks beveiliging. De eters waren blijven zitten. Sommigen hadden braaf de uitgedeelde Ted Cruz-stickers op hun borst geplakt, anderen leken onaangenaam verrast door zijn aanwezigheid. Ze waren net aan het genieten van een burrito, en zagen zichzelf nu omsingeld door binnen- en buitenlandse journalisten (van AFP tot Russia Today), evangelical groupies en spionnen van andere campagnes (voor mij stond bijvoorbeeld iemand minutieus verslag te doen in een appgroep met de titel ‘Trump 2016’).
Het campagneteam van Cruz had deze locatie en setting waarschijnlijk zorgvuldig uitgekozen. In gewone kleding, tussen gewone mensen, in een doodgewoon restaurant dat tijdens zijn praatje doodgewoon zompige nachoschotels bleef uitdelen. Maar de thema’s correspondeerden geenszins met de issues die je aan de inwoners van dit dorpje zou toeschrijven. De vragen en antwoorden gingen immers nauwelijks over de economie, de zorg of het onderwijs – onderwerpen die je wel zou verwachten – maar over het buitenland en immigratie; de laatste zorgen van Keene, zou je zeggen.
Terwijl Cruz zijn publiek waarschuwde voor een Noord-Koreaanse aanval met eenEMP-bom op de Verenigde Staten, de gevolgen van de nucleaire deal met Iran, de afschrikkingspositie tegenover Poetin of de gevaren van immigratie, knikte menig bezoeker instemmend, af en toe iets mompelend in de trant van “yeah, he’s right” en “this man tells it like it is”. Zelfs degenen die nog twijfelden, kookten van woede toen ze van de senator uit Texas hoorden dat het Bill Clinton was die de Kim Jong-Il van de miljarden voorzag om het nucleaire programma mee door te ontwikkelen. Cruz verwees ter illustratie van het ‘democratische gevaar’ nog naar een stripje waarin de Iraanse opperste leider Khamenei liet weten zoveel mogelijk Amerikanen te willen doden, waarop John Kerry vroeg: “well, can I meet you halfway?” Nee mensen, als Ted Cruz president wordt, buigt hij voor niemand.
Geen onderdeel van het Amerikaanse verkiezingsproces is zo bijzonder als een willekeurige rally in een willekeurig dorp. Niet minder indrukwekkend is dat het juist de problemen die dit dorpje zo goed als zeker bespaard zullen blijven zijn die de inwoners de meeste zorgen baren. ‘All politics is local’ leest men in vele verkiezingsanalyses, zeker tijdens de Amerikaanse voorverkiezingen. Maar laat je niet misleiden door de gewone man van New Hampshire, met zijn houthakkershemd en cowboyhoed. Politics zijn zelfs in deze uithoek even global als local.